προϊστορώ

-έω, Α [προΐστωρ]

1. κάνω έρευνα προηγουμένως

2. αναφέρω ως προεισαγωγή

3. παθ. προϊστοροῡμαι, -έομαι

αναφέρομαι προηγουμένως («ἡμεῑς τε δόξομεν εὐλόγως ἐφάπτεσθαι τῶν ἤδη προϊστορημένων ἑτέροις», Πολ.)

4. (το αρσ. πληθ. μτχ. παρακμ. ως ουσ.) οἱ προϊστορηκότες

άτομα που έχουν ακούσει για κάτι.